هراكليتوس اضداد را دو قسم مى داند:

الف. اضداد متقارن در مكان كه در عرض هم قرار دارند و در مكان، هم ديگر را محدود مى سازند و هر كدام بخشى از مكان را اشغال مى كنند.

ب. اضداد متوالى يا طولى كه در طول هم قرار دارند و پشت سر هم قرار مى گيرند و در زمان، هم ديگر را محدود مى سازند; مانند: سيرى و گرسنگى، فزونى و كاستى، صحت و بيمارى. مادام كه سيرى هست، گرسنگى نيست و با آمدن سيرى، گرسنگى از ميدان به در مى رود. وقتى كه سيرى به تحليل مى رود، به تدريج، گرسنگى جاى آن را مى گيرد. هم چنين است تضاد بين فزونى و كاستى و صحت و بيمارى كه به صورت متوالى جريان مى يابند.به عقيده هراكليتوس، هنگامى كه تعادل برقرار شد، ديكه (Dike)، كه مظهر عدالت است، آن را محفوظ نگه مى دارد.