حضرت على(ع) مى‌فرمايند:

حق تعالى با حكومت دادن من بر شما، براى من حقى بر شما قرار داده است. همان‌گونه كه مرا بر شما حقى است، شما را نيز بر من حقى است. حق فراخ‌ترين چيزهاست هنگام وصف و گفت‌وگوى با يكديگر و تنگ‌ترين چيزهاست، زمان كردار و انصاف دادن به حق. كسى را بر ديگرى حقى نيست، مگر اينكه آن ديگرى را بر او حقى است و آن ديگرى را حقى بر او نيست، مگر آنكه او را هم حقى است. پس خداوند سبحان از جمله حقوق خود براى بعض مردم بر بعض ديگر حقوقى واجب فرموده و حقوق را در حالات مختلف برابر گردانيده، بعضى از آنها را مقابل بعض ديگر واجب نموده است. بعضى از آن حقوق محقق نمى‌شود مگر به ازاى بعض ديگر. بزرگ‌ترين حق‌ها، كه خداوند واجب گردانيده، حق والى است بر رعيت و حق رعيت است بر والى. اين حكم را خداوند سبحان براى هر يك از والى و رعيت بر ديگرى واجب فرموده است و آن را موجب نظم و آرامش براى دوستدارى ايشان يكديگر را و ارجمندى براى دينشان قرار داده است. پس، حال رعيت نيكو نمى‌شود مگر به خوش‌رفتارى حكم‌فرمايان و حال حكم‌فرمايان نيكو نمى‌گردد مگر به ايستادگى رعيت در انجام دستور ايشان. پس، هرگاه رعيت حق والى و والى حق رعيت را ادا نمود، حق در بين ايشان ارجمند و قواعد دينشان برقرار و نشانه‌هاى عدل بر پا و استوار مى‌گردد