یقین ورضا

در قرآن مى فرمايد: (يَقُولُونَ بِاَفْواهِهِم مَّا لَيْسَ فِى قُلُوبِهِمْ وَاللّهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكتُمُونَ.) (آل عمران: 167) يعنى با زبان اظهار مى كنند آنچه در قلوبشان نيست و خدا با آنچه پنهان مى دارند آگاه است.

امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: «ان الله تعالى بعدله و قسطه جعل الروح و الراحة فى اليقين والرضا و جعل الهم و الحزن فى الشك و السخط» يعنى خداوند به عدلش، خوشى و آسايش را در يقين و رضا قرار داده و غصه و اندوه را در شك و سخط; چرا كه صاحب يقين مى داند همه كارها به دست خداوند است و هر چه واقع نشده او نخواسته و هر چه واقع شده، او خواسته است و نيز پروردگار را به حكمت و رأفت شناخته است و در صورت شكست در فعاليت هاى خود، هيچ گونه يأس و نااميدى را در خود راه نمى دهد كه اين خود موجب آرامش و آسايش و مانع از غم و اندوه مى باشد.