تکلیف بانی

تكليف مدار بود و وظيفه بان. آگاه بود و داناى به زمان. معنويت فقاهت و سياست را به هم درآميخته بود و تنديسى از عالم ربانى و فقيهى مرزبان و مسؤوليت شناس را نماياند.سياست او از زلال معنويت و گواراى رازها و نيازها و نيايشهاى او شادابى مى گرفت.

عبوديت او از بينش روشن و شناخت ژرف و گسترده او مايه ور مى شد.بر قلّه فقاهت نه براى رساله نويسى برآمد كه بهروزى بشر را در آن مى جُست.كليد شناخت مصلحان دينى را بايد در منابع دينى سيرت معصومان انديشه ها و فرهنگ دينى حوزوى و معنوى جوييد نه در انديشه هاى بيرونى.

انديشه اى كه جان مايه اش قرآن و گفتار و سيرت كامل ترين انسانهاست نه در انظار منتسكيو و افكار آزادى خواهانه غرب جست وجو كردن و در پى ريشه آن در غرب گشتن راه گم كردن است و اقيانوسى را در بركه اى جاى دادن.

خون جارى در اندام زندگى پرشور و جهاد روزان و شبان او تكليف بانى است و رشته اى كه همه حركتهاى او را تفسير مى كند و مضمونى درست از زندگى او نشان مى دهد عمل به وظيفه است.او به معناى واقعى كلمه شريعت مدار بود. شريعت مدارى زمان شناس بينا وارسته خويشتن بان و به دور از هواه و جاه.